گفتوگو با کارگردان «انگشتر اسرارآمیز»
میثم یوسفی: جای زنگ تئاتر در مدارس به صورت تخصصی و کاربردی خالی است

میثم یوسفی، کارگردان نمایش «انگشتر اسرارآمیز» با بیان اینکه امیدوار است خانواده تئاتر به ویژه تئاتر کودک و نوجوان فراتر از داشتهها و تجربیات گذشتهاش به دارایی و تجربیات جدیدتری دست پیدا کند، گفت جای زنگ تئاتر در مقاطع تحصیلی مختلف در مدارس به صورت تخصصی و کاربردی خالی است.
به گزارش ایرانتئاتر، میثم یوسفی، نویسنده، بازیگر و کارگردان فعال در عرصه کودک و نوجوان قرار است تا از دوم اردیبهشت تا سوم خرداد نمایش «انگشتر اسرارآمیز» نوشته آتسا شاملو را ساعت 19:45 در تالار هنر روی صحنه ببرد.
او طی سه سال گذشته آثاری چون «نازگل»، تئاتر موزیکال «جنگ و صلح» و «اولین بازی» را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان روی صحنه برده است و هماکنون با اجرای نمایش «هفت خوان» در فرهنگسرای خانواده میزبان مخاطبان است.
یوسفی با اشاره به دلیل انتخاب نمایشنامه «انگشتر اسرارآمیز» گفت: « قطعا و حتما یک کارگردان با انتخاب سبک و سیاق اجرای خود و براساس متن به انتقال تجربیات و پیامش به مخاطبان میپردازد و «انگشتر اسرارآمیز» میتواند مفهوم امید و عشق و انساندوستی را به مخاطبانش انتقال دهد.»
او ادامه داد: «این نمایش ترکیبی از شیوههای تئاتر عروسکی از جمله سایهبازی، تابتیبل (نوعی عروسک نمایشی است که به آن عروسک رومیزی هم میگویند و بهوسیله باطومها از پشت بهوسیله عروسکگردان کنترل میشوند)، بونراکو (تئاتر عروسکی سنتی ژاپن-نوعی خیمهشببازی) است که با بهره از موسیقیهای متنوع ایرانی از دوم اردیبهشت برای مخاطبان کودک و خردسال روی صحنه میرود.»
این کارگردان افزود: «در انتخاب عوامل حرفهای که قطعا نیمی از کار یک کارگردان کاربلد است؛ انتخاب بازیگر هم بخش بسیار مهم و پیشبرنده یک اثر تئاتری به شمار میآید و به همین دلیل سعی کردهام با انتخاب بازیگران و صداپیشگان درخشان کیفیت اجرا را ارتقا بخشم.»
یوسفی گفت: «متاسفانه کل خانواده تئاتر در این ایام چندان حال و روز خوشی ندارند و البته که انسان به امید زنده است و با توجه به پیام امیدواری که در مفهوم و درونمایه «انگشتر اسرارآمیز» هم وجود دارد، من هم امیدوارم در فصل بهار و زندگی دوباره خانواده تئاتر و بهویژه تئاتر کودک و نوجوان، شرایط به اختراع دوباره چرخ نرسد و فراتر از داشتهها و تجربیات گذشته این حوزه به دارایی و تجربیات جدیدتری دست پیدا کند. قطعا بخشی از این احوالات به حال و روزگار اجتماع و زمانهای که همگی در آن زیست میکنیم، برمیگردد و بخشی دیگر به مدیریت و سیاستی که به درست و یا غلط تصمیمگیری و اعمال میشود. واپسین بخش هم به بنده و همکارانم. امیدوارم بنده و همکارانم بتوانیم خوراک فکری و روحی و اجتماعی مورد نیاز مخاطبان کودک و نوجوان را با بهترین کیفیت مهیا کنیم و وظیفه و رسالت هنری خودمان را جامه عمل بپوشانیم.»
این کارگردان در پایان سخنانش تاکیدکرد: «امیدوارم مدیران، وزیران ارشاد و آموزش و پرورش به این موضوع توجه داشته باشند که هنوز که هنوز است جای زنگ تئاتر در مقاطع تحصیلی به صورت تخصصی و کاربردی خالی است. بهطور مثال شیوه و روش ۹۹ درصد آموزشی مدارس به اندازه «شهرک الفبای» فردوس حاجیان در مدارس ابتدایی تاثیرگذار نبوده است. تئاتر انسانساز است و برای خردسالان، کودکان و نوجوانان همیشه آیندهساز است.»