در گفت‌وگو با کارگردان نمایش «تاریکی» مطرح شد
غزاله عبادی: جای کارشناسان حوزه روانشناسی کودک برای داوری آثار خالی بود
غزاله عبادی ترس و فوبیای خود از تاریکی را دلیل پرداختن به این موضوع در قالب نمایش دانست و درباره روند داوری جشنواره گفت جای افراد کارشناس و فعال در حوزه روانشناسی کودک برای داوری آثار خالی بود، به نظرم این‌گونه، داوری‌ها کارشناسانه‌تر و عادلانه‌تر بود.
به گزارش ایران تئاتر، نمایش «تاریکی» به نویسندگی مشترک زینب مقیسه و غزاله عبادی با کارگردانی غزاله عبادی در هشتمین روز از نوزدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی تهران-مبارک در سالن کوچک تالار مولوی روی صحنه رفت.
عبادی با بیان اینکه «تاریکی» برای گروه سنی کودک تهیه شده است، گفت: «من به‌شخصه در دوران کودکی از تاریکی میترسیدم و همچنان هم فوبیا و ترس اصلی من تاریکی است. مدتی قبل کتابی به همین عنوان مطالعه کردم که با مطرح کردن موضوع آن با زینب مقیسه، طرحی بر این اساس نوشته شد و آن را برای اجرا آماده کردیم.»
این کارگردان درباره داستان این اثر افزود: «داستان «تاریکی» درباره پسربچه‌ای است که از تاریکی می‌ترسد و دوست دارد تا تاریکی از بین برود؛ اما بعد از مدتی خودش به دنبال تاریکی می‌گردد.»
او توضیح داد: «تکنیک استفاده‌شده در نمایش «تاریکی» تاپ‌تیبل است و سعی کردم تا کار شبیه بازی‌های بچه‌گانه و خاله‌بازی باشد.»
او درباره بخش داوری این دوره از جشنواره گفت: «همه بخش‌های جشنواره خوب بود اما به نظرم داوری آن توسط کارگردان‌ها گزینه مناسبی به شمار نمی‌آمد. این موضوع باعث شد نتوانم آثاری را که مدنظر داشتم، ببینم و در برخی موارد مجبور شدم کارهایی را به تماشا بنشینیم که کیفیت ویژه‌ای نداشتند.»
او ادامه داد: «اگر قرار است ما با داوری دموکراسی را ترویج کنیم باید توجه کنیم که با این شیوه ممکن است همین دوستی اندک بین بچه‌های عروسکی هم از دست برود.»
این کارگردان افزود: «مسئله مهم این است که در این نوع داوری به دلیل نبود فضای مناسب برای گفت‌وگو بعد از تماشای کار، تبادلی اتفاق نمی‌افتد.»
او با اشاره به اینکه کلاً با مقوله داوری مخالف است، ادامه داد: «درنهایت ترجیح من این بود چند کارشناس نمایش عروسکی و به‌ویژه افراد فعال در حوزه روانشناسی کودک آثار را داوری می‌کردند، زیرا به نظر عادلانه‌تر می‌آمد.»
عبادی با بیان اینکه بیشترین هزینه برای پلاتو و فضای تمرین صرف شده است، گفت: «باوجوداینکه مبالغ کمک‌هزینه در کل نسبت به سال‌های قبل بهتر بود اما باز هم نمی‌توانست کفاف هزینه تولید گران آثار عروسکی باشد بااین‌حال نمی‌توان زحمات اداره کل هنرهای نمایشی و دوستان برگزارکننده جشنواره نوزدهم را در این زمینه را نادیده گرفت.»
کارگردان نمایش «تاریکی» همچنین افزود: «من خیلی دوست داشتم بین آدم‌هایی که کارها را به تماشا می‌نشستند، افرادی باشند که به‌طور مستقیم با کودکان ارتباط دارند. افرادی مثل مربیان یا استادان دانشگاهی که نمایش خلاق تدریس می‌کنند و با کودکان بر پایه اصول روانشناسی کودک کار می‌کنند. در اصل دوست داشتم تا هنردرمانگران یا روانشناسان کودک کارها را تحلیل می‌کردند.»
او گفت: «از نظر من اکثر آثار کودک صرفاً سرگرم‌کننده بود و هیچ بار آموزشی یا روان‌شناختی که باعث کاهش استرس و فشار روی کودکان در جامعه فعلی شود در آن‌ها وجود نداشت.»
